'Je moet er iets voor over hebben'

Ik ben dol op theater, vind het heerlijk om te kijken, maar ben altijd blij dat ik zelf niet mee hoef te doen. Ik ben niet zo lenig als de dansers van het Nederlands Dans Theater, niet zo grappig als Dolf Jansen, kan niet zo mooi zingen als Trijntje Oosterhuis en acteer niet zo goed als Linda van Dyck. Soms worden er bij een voorstelling wel eens mensen uit de zaal het toneel op gevraagd. Ik ben dan altijd blij dat ik in het theater werk en vaste stoelen heb achterin de zaal. Ook bij cabaretiers die de eerste rij te pakken nemen, prijs ik me gelukkig met mijn ‘werkplekken’ achterin. In het Zaantheater kan ik dus zelf regelen waar ik zit, in andere theaters heb ik dat niet in de hand. Vorig jaar ging ik met mijn PR-collega Ceciel naar een theater in Hilversum om de Franse show ‘La Grande Revue de Paris’ te zien. Een klassieke revue compleet met grote dansnummers van dames met veren, heren in glimmende pakken, Franse chansons, echt ouderwets fijn variété en muziek. We kregen onze kaarten, en wat bleek: rij 1 in het midden… Wij als professionele theaterbezoekers voelden ons niet heel erg op ons gemak, maar zomaar een gat laten op de eerste rij dat konden we toch ook niet maken. Dus we zijn gewoon gaan zitten en hebben flink meegezongen met ‘Aux Champs Elysées’ en meegedeind met de dansnummers. Maar toen kwam het moment dat er mensen uit de zaal nodig waren voor een act. En ja, daar zit je dan, vol in het zicht… Gelukkig, ik ontsprong de dans, maar Ceciel was de pineut. Ik vertel niet wat ze precies moest doen, want deze act zit a.s. zaterdag ook in de voorstelling. Maar ik heb wel tranen met tuiten gelachen en had spijt dat ik geen camera mee had. Ceciel moest er gelukkig zelf ook hard om lachen. Ach, je moet iets voor je werk over hebben….



La Grande Revue de Paris – zaterdag 4 december
http://www.zaantheater.nl/